Хоҳари нозанин онро ба ҳама медиҳад, падарандараш, ҳамсояаш, дӯстдоштааш ва инчунин бародараш. Имрӯз вай ба бародараш иҷозат дод, ки ҷисми ӯро истифода барад. Нозанин дар ҳоле ки волидонаш дар хона нестанд, дар ҳаммом хилват мекунанд. Вай оромона ба бародараш минеткаи ҳайратангез медиҳад ва ӯ дар навбати худ оргазм мегирад, фикр мекунад, ки ба зудӣ ин навозишҳои зебо ва ламсҳои хоҳари зеборо такрор кунад.
Хонуми хеле иштиҳо, хари ӯ зебост. Ва синаи вай амалан комил аст. Ва чӣ тавр ба осонӣ дик дар мақъад меравад, танҳо аҷиб! Шумо ҳатто аз нигоҳи ин хонум фаҳмида наметавонед, ки вай ин қадар хуб инкишоф ёфтааст.